Crooks disse con dolcezza: «Probabilmente adesso capite. Voi avete George. E sapete che ritornerà.Supponete di non avere nessuno. Supponete di non potere entrare nel dormitorio e giocare alle cartesolo perché siete nero. Che cosa direste allora? Supponete di essere costretto a stare seduto quileggendo libri. I libri non servono a niente. A un uomo occorre qualcuno… che gli stia accanto.»Gemette: «Un uomo ammattisce se non ha qualcuno. Non importa chi è con lui, purché ci sia. Vi sodire,» esclamò, «vi so dire che si sta così soli che ci si ammala.»
Crooks disse con dolcezza: «Probabilmente adesso capite. Voi avete George. E sapete che ritornerà. Supponete di non avere nessuno. Supponete di non potere entrare nel dormitorio e giocare alle carte solo perché siete nero. Che cosa direste allora? Supponete di essere costretto a stare seduto qui leggendo libri. I libri non servono a niente. A un uomo occorre qualcuno… che gli stia accanto.» Gemette: «Un uomo ammattisce se non ha qualcuno. Non importa chi è con lui, purché ci sia. Vi so dire,» esclamò, «vi so dire che si sta così soli che ci si ammala.»
Disse Crooks: «Io non volevo farvi paura. George tornerà. Io parlavo di me. Un uomo passa la sera qui solo, seduto: magari legge dei libri o pensa o altro. Qualche volta pensa e non ha niente che possa dirgli se una cosa è o non è come lui crede. Magari, se vede qualcosa, non sa dire se ha ragione o se sbaglia. Non può rivolgersi a qualcuno e domandargli se vede anche lui la stessa cosa. Non può mai dire. Non ha niente per regolarsi. Io qui ho veduto delle cose. Non avevo bevuto. Non so se dormivo. Se con me ci fosse stato qualcuno, poteva dirmi se dormivo e sarebbe andato tutto bene. Io invece non so.»
ადამიანები ბადეებით მოეშურებიან, რომ მდინარიდან კარტოფილი ამოკრიფო, მაგრამ მცველი მათ უკანვე მიერეკება. ისინი დანჯღრეული მანქანებით მორახრახებენ, რომ გადაყრილი ფორთოხალი წაიღონ, მაგრამ ხვავზე ნავთი უკვე გადავლებულია. ისინი მდუმარედ დგანან და უყურებენ ტივტივით მიმავალ კარტოფილს, უსმენენ აჭყვირებულ ღორებს, რომელთაც თხრილის პირას კლავენ და ცოცხალ კირს აყრიან, უყურებენ გახრწნილი, ლაფადქცეული ფორთოხლის მთებს და ადამიანთა თვალებში ზეიმობს დამარცხება. მშიერთა თვალებში იზრდება მრისხანება. ადამიანთა სულებში მწიფდება და მძიმდება მრისხანების მტევნები, მძიმდება სართვლოდ.
ეს არის დანაშაული, რომელიც საჯარო ბრალდებას სცილდება. ეს არის მწუხარება, რომელიც ვერავითრი ცრემლით ვერ მოიბანება. ეს არის დამარცხება, რომელიც ყველა ჩვენს მოანპოვარს ანადგურებს. აგერ ნაყოფიერი მიწა, ხეთა სწორი მწკრივები, ძლიერი ზროები, მოწეული ხილი. ბავშვები კი პელაგრით იხოცებიან და კიდეც უნდა დაიხოცონ, რადგან ფორთოხალი მოგებას არ იძლევა. გამომძიებლებმა მოწმობაში უნდა ჩაწერონ: სიკვდილის მიზეზია კვების უკმარობა, რადგან ჭირნახული უნდა დალპეს, აუცილებლად უნდა დალპეს.ადამიანები ბადეებით მოეშურებიან, რომ მდინარიდან კარტოფილი ამოკრიფონ, მაგრამ მცველი მათ უკანვე მიერეკება. ისინი დანჯღრეული მანქანებით მორახრახებენ, რომ გადაყრილი ფორთოხალი წაიღონ, მაგრამ ხვავზე ნავთი უკვე გადავლებულია. ისინი მდუმარედ დგანან და უყურებენ ტივტივით მიმავალ კარტოფილს, უსმენენ აჭყვირებულ ღორებს, რომელთაც თხრილის პირას კლავენ და ცოცხალ კირს აყრიან, უყურებენ გახრწნილი, ლაფადქცეული ფორთოხლის მთებს და ადამიანთა თვალებში ზეიმობს დამარცხება. მშიერთა თვალებში იზრდება მრისხანება. ადამიანთა სულებში მწიფდება და მძიმდება მრისხანების მტევნები, მძიმდება სართვლოდ.
Diffida del tempo in cui le bombe smettono di cadere mentre i bombardieri sono ancora vivi - perché ogni bomba dimostra che lo spirito non è morto. E diffida del tempo in cui gli scioperi cessano mentre i grandi proprietari sono ancora vivi - perché ogni piccolo sciopero soffocato dimostra che il passo è in atto. Ed ecco cosa puoi sapere per certo: terribile è il tempo in cui l'Uomo non voglia soffrire e morire per un'idea, perché quest'unica qualità è fondamento dell'Uomo, e quest'unica qualità è l'uomo in sé, peculiare nell'universo.
Forse possiamo cominciare daccapo, in una terra nuova e ricca – in California, dove cresce la frutta. Cominceremo da capo. Ma noi non possiamo cominciare. Solo i neonati possono cominciare. Tu e io... be', noi siamo quello ch'è stato. La rabbia di un momento, le mille immagini, questo siamo. Questa terra, questa terra rossa, è noi; e gli anni di carestia e gli anni di polvere e gli anni d'inondazione siamo noi. Non possiamo cominciare daccapo. L'amarezza che abbiamo venduto al compratore di scarti... lui se l'è pigliata, certo, ma noi ce l'abbiamo ancora. E quando gli uomini del padrone ci hanno detto di andarcene, questo siamo; e quando il trattore ha buttato giù la nostra casa, questo siamo fino alla morte.
Erano affamati, ed erano agguerriti. Avevano sperato di trovare un focolare, e trovarono solo odio. Okie: i proprietari li odiavano, perché i proprietari si sapevano fiacchi mentre gli Okie erano forti, si sapevano sazi mentre gli Okie erano affamati; e forse i proprietari avevano saputo dai loro nonni quanto sia facile rubare la terra a uomo fiacco quando sei agguerrito e affamato e armato.
Casy said, "It'll be a short one." He bowed his head, and the others followed his lead. Casy said solemnly, "This here ol' man jus' lived a life an' jus' died out of it. I don't know whether he was good or bad, but that don't matter much. He was alive, an' that's what matters. An' now he's dead, an' that don't matter. Heard a fella tell a poem one time, an' he says, 'All that lives is holy.' Got to thinkin', an' purty soon it means more than the words says. An' I wouldn' pray for a ol' fella that's dead. He's awright. He got a job to do, but it's all laid out for 'im an' there's on'y one way to do it. But us, we got a job to do, an' they's a thousan' ways, an' we don' know which one to take. An' if I was to pray, it'd be for the folks that don' know which way to turn. Grampa here, he got the easy straight. An' now cover 'im up and let 'im get to his work." He raised his head.