Հետո նրանք եղան իրար հետ, ու թեև ժամացուցի սլաքը շարունակեց իր շարժումը, արդեն աննկատ, նրանք գիտեին, որ ինչ պատահի նրանցից մեկին, չի կաարող չպատահել և մյուսին, որ սրանից ավելին չի լինի, որ սա է ամենը և սա է ընդմիշտ, որ սա այն է ինչ եղել է և պետք է նորից լիներ ու այժմ լինում է: Սա է, որից զրկվում էին: Իրենցն է հիմա, եղել է առաջ, լինելու է միշտ, և այս պահին, և այս պահին, և այս պահին: Ոհ, այս պահը, այս միակ պահը, ամեն ինչից վեր պահը, և չկա այլ պահ քեզնից բացի:
Do you have no big proprietors? Andrés asked. Many. Then there must be abuses. Certainly. There are many abuses. But you will do away with them? We try to more and more. But there are many abuses still. But there are not great estates that must be broken up? Yes. But there are those who believe that taxes will break them up. How? Robert Jordan, wiping out the stew bowl with bread, explained how the income tax and inheritance tax worked. But the big estates remain. Also there are taxes on the land, he said. But surely the big proprietors and the rich will make a revolution against such taxes. Such taxes appear to me to be revolutionary. They will revolt against the government when they see that they are threatened, exactly as the fascists have done here, Primitivo said. It
Morir no tenía importancia ni se hacía de la muerte ninguna idea aterradora. Pero vivir era un campo de trigo balanceándose a impulsos del viento en el flanco de una colina. Vivir era un halcón en el cielo. Vivir era un botijo entre el polvo del grano segado y la paja que vuela. Vivir era un caballo entre las piernas y una carabina al hombro, y una colina, y un valle, y un arroyo bordeado de árboles, y el otro lado del valle con otras colinas a lo lejos.
Ի՞նչ ես կարծում, ու՞մ համար է մեռնելն ավելի հեշտ: Հավատացյալի՞, թե՞ նրա, ով երևույթին նայում է այնպես. ինչպես, որ կա: Հավատքը նրանց շատ է օգնում: Բայց փոխարենը մենք էլ գիտենք այն, որ վախենալու բան չկա: Վատն այն է, որ կյանքդ ես կորցնում: Վատ է,երբ մեռնելը երկար է տևում և ուժեղ ցավեր ես ունենում, դա նվաստացնում է մարդուն: Քո բախտը բերեց, տեսնու՞մ ես, դու ոչ մի նման բան չունես:
You have killed?" Robert Jordan asked. "Yes. Several times. But not with pleasure. To me it is a sin to kill a man. Even fascists whom we must kill." "Yet you have killed." "Yes. And will again. But if I live later, I will try to live in such a way, doing no harm to any one, that it will be forgiven." "By whom?" "Who knows? Since we do not have God here anymore, who forgives, I do not know.